Παρατίθεται απόσπασμα από το βιβλίο "Η Θράκη στο μεταίχμιο", σελ. 129-131
Στα προηγούμενα αναφερθήκαμε στο
ενδεχόμενο να μεταβληθεί η πληθυσμιακή σύνθεση της Θράκης από την πιθανή
εγκατάσταση σε αυτή μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Αυτός είναι ίσως ο πιο
«προφανής» αλλά και ο πιο «απτός» κίνδυνος που μπορεί να προκύψει από τον
συγκερασμό του μεταναστευτικού με το μειονοτικό ζήτημα. Ωστόσο θα ήταν μάλλον
επιπόλαιο να θεωρήσουμε ότι η αλληλεπίδραση δύο τόσο σοβαρών ζητημάτων είναι
δυνατό να περιοριστεί μόνο στο σημείο επαφής τους. Στην πραγματικότητα οι
μεταβολές που δημιουργεί το οξύτατο μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η
Ελλάδα είναι τόσο ραγδαίες και δραματικές, ώστε πέραν των γενικότερων κινδύνων
που αυτές εγκυμονούν, να μεταβάλουν άρδην
και τη δυναμική του ίδιου του μειονοτικού προβλήματος όπως το γνωρίζαμε μέχρι
σήμερα. Για να το κατανοήσει κανείς αυτό, αρκεί να σκεφτεί ότι λίγο πριν το
2000 οι μόνοι μουσουλμάνοι που κατοικούσαν στην Ελλάδα ήταν ουσιαστικά οι
μουσουλμάνοι της Θράκης. Περίπου μια δεκαπενταετία αργότερα, στη χώρα ζουν εκατοντάδες χιλιάδες
μουσουλμάνοι, προερχόμενοι από διάφορες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, οι
οποίοι συγκροτούν ένα πολυεθνικό, πλην
όμως θρησκευτικά συμπαγές μωσαϊκό.
Από αυτή την άποψη δημιουργείται ένα νέο
και πολύ ευρύτερο «μειονοτικό ζήτημα», το οποίο επισκιάζει και ταυτόχρονα
παροξύνει το ήδη υπάρχον, αφού από τη μια μεριά καθιστά την παρουσία των μουσουλμάνων
στην Ελλάδα ένα μείζον και πολυπαραγοντικό ζήτημα, ενώ από την άλλη διευρύνει
εντυπωσιακά το πεδίο δράσης της τουρκικής πολιτικής. Στην παρούσα φάση η
Τουρκία αξιοποιεί σιωπηρά την ανέλπιστη ευκαιρία που της έδωσαν η συγκυρία και
η ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στη λαθρομετανάστευση, προωθώντας
σημαντικούς αριθμούς μεταναστών προς την Ελλάδα. Σε επόμενη φάση όμως, και όταν
η παρουσία αυτών των μεταναστών θα έχει παγιωθεί, δεν θα πρέπει να υπάρχει
αμφιβολία ότι θα προσπαθήσει να ποδηγετήσει αυτούς τους πληθυσμούς,
μετατρέποντας τους σε έναν πολύ ισχυρό μοχλό πολιτικής πίεσης και ανάμιξης στα
εσωτερικά της χώρας. Κάτι τέτοιο άλλωστε αποτελεί μέρος της διακηρυγμένης
πολιτικής της, η οποία έχει ως βασικό της συστατικό την «προστασία» και την
«πολιτική εκπροσώπηση» των μουσουλμανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια. Δείγματα
αυτής της πολιτικής έχουν ήδη φανεί: Όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός στις
συναντήσεις του με τον Έλληνα ομόλογό του έχει εκφράσει επανειλλημένως το
ενδιαφέρον του για δημιουργία τζαμιού στην Αθήνα, είναι σαφές ότι ενεργεί ως
εγγυητής και ως προστάτης των θρησκευτικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων που
βρίσκονται στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από την εθνική τους προέλευση ή από το αν οι
μετανάστες αυτοί έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα (η Τουρκία είναι βέβαια σε
θέση να το γνωρίζει αυτό, αφού η πλειονότητα των μεταναστών που εισήλθαν στην
Ελλάδα διέσχισαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα χωρίς να τηρήσουν τις νόμιμες
διαδικασίες). Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι η παρουσία ενός ολοένα και αυξανόμενου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών
στην Ελλάδα θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και
βέβαια θα θέσει σε μια νέα βάση και το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης.
Ποιές όμως μπορεί να είναι οι εξελίξεις που ενδεχομένως θα προκύψουν μέσα από αυτή την κατάσταση; Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε συγκεκριμένες προβλέψεις σε ένα θέμα που είναι από τη φύση του ρευστό και πολυδιάστατο. Θα επιχειρήσουμε όμως να ψηλαφίσουμε τις δυνητικές επιπλοκές που δημιουργεί στο μειονοτικό ζήτημα της Θράκης η παρουσία ενός τόσο μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια:....
Η συνέχεια στο βιβλίο "Η Θράκη στο μεταίχμιο".