Με αφορμή τις νέες προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν, περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος στη Θράκη, δημοσιεύεται ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο "Η Θράκη στο μεταίχμιο", στο οποίο διατυπώνονται προβλέψεις για τις προσεχείς κινήσεις της τουρκικής πολιτικής στην περιοχή. [...]:
2. «Διαμόρφωση κατάλληλου διεθνούς νομικού πλαισίου που θα δίνει στην Τουρκία δυνατότητα επέμβασης στη Θράκη. Καθώς η νεοθωμανική Τουρκία επιχειρεί να επιστρέψει ως περιφερειακή δύναμη στα Βαλκάνια, επιδιώκει να της αναγνωριστεί επίσημα ο ρόλος της προστάτιδας δύναμης των μουσουλμανικών πληθυσμών της περιοχής. Την πρόθεση αυτή της Τουρκίας μάς την έχει γνωστοποιήσει ήδη από το 2010 ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος στο βιβλίο του Το Στρατηγικό Βάθος έχει δηλώσει με αφοπλιστική ειλικρίνια ότι βασικός άξονας της τουρκικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η δημιουργία ενός νομικού πλαισίου που θα θέσει υπό την προστασία του τις μουσουλμανικές μειονότητες της περιοχής.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα δίνει στην Τουρκία την απαραίτητη νομιμοποιητική βάση να παρεμβαίνει υπέρ των μουσουλμανικών μειονοτήτων των Βαλκανίων, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Κύπρου. Είναι προφανές ότι η αναγνώριση ενός τέτοιου ρόλου στην Τουρκία θα φέρει πιο κοντά το ενδεχόμενο άσκησης ένοπλης βίας και βεβαίως θα δώσει νέα βαρύτητα στην απειλή άσκησής της. Υπό αυτή την έννοια θα αναβαθμίσει σημαντικά τη δυνατότητα της Τουρκίας να πιέζει τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, ενίοτε δε και να τις προκαλεί, αφού θα έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την Ελλάδα αντιστοίχως, μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει σημαντική διπλωματική ήττα, αφού θα μετατρέψει τη Θράκη σε μια περιοχή επισφαλούς κυριαρχίας, στην οποία ξένες δυνάμεις θα έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν προς «υπεράσπιση» ενός τμήματος του πληθυσμού της.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα δίνει στην Τουρκία την απαραίτητη νομιμοποιητική βάση να παρεμβαίνει υπέρ των μουσουλμανικών μειονοτήτων των Βαλκανίων, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Κύπρου. Είναι προφανές ότι η αναγνώριση ενός τέτοιου ρόλου στην Τουρκία θα φέρει πιο κοντά το ενδεχόμενο άσκησης ένοπλης βίας και βεβαίως θα δώσει νέα βαρύτητα στην απειλή άσκησής της. Υπό αυτή την έννοια θα αναβαθμίσει σημαντικά τη δυνατότητα της Τουρκίας να πιέζει τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, ενίοτε δε και να τις προκαλεί, αφού θα έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για την Ελλάδα αντιστοίχως, μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει σημαντική διπλωματική ήττα, αφού θα μετατρέψει τη Θράκη σε μια περιοχή επισφαλούς κυριαρχίας, στην οποία ξένες δυνάμεις θα έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν προς «υπεράσπιση» ενός τμήματος του πληθυσμού της.
3. Διεκδίκηση καθεστώτος αυτονομίας για τους μουσουλμάνους της Θράκης. Όταν οι διεργασίες που συντελούνται στη Θράκη φθάσουν σε ένα κρίσιμο σημείο ωρίμανσης, και κυρίως όταν ανατραπεί η πληθυσμιακή της σύνθεση, θα πρέπει να αναμένεται ότι η τουρκική πλευρά θα κάνει το αποφασιστικό βήμα στη θρακική της πολιτική το οποίο προετοιμάζει συστηματικά εδώ και δεκαετίες: να θέσει ζήτημα αυτονόμησης του μουσουλμανικού πληθυσμού. Ένα τέτοιο αίτημα πιθανώς θα τεθεί με την προσχηματική επίκληση των δικαιωμάτων της (τότε) πλειονότητας και ίσως επ’ αφορμή άλλων εξελίξεων στα Βαλκάνια, ενώ δεν αποκλείεται να έλθει στο προσκήνιο μέσω τεχνητής έντασης. Εννοείται ότι η απόδοση αυτονομίας στους μουσουλμάνους της Θράκης θα συνιστά de jure μετάβαση της ελλαδικής Θράκης σε καθεστώς συγκυριαρχίας, γεγονός το οποίο θα είναι και ο προθάλαμος για την οριστική απώλειά της. Η ελληνική πλευρά δεν θα πρέπει να ελπίζει ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να αποφευχθεί με τη συνεχή παράβλεψη των τουρκικών προκλήσεων ή με την τήρηση «άψογης στάσης», διότι όταν τα πραγματικά δεδομένα το επιτρέψουν, οι εξελίξεις θα δρομολογηθούν ανεξάρτητα των ελληνικών ενστάσεων. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια δεν αποκλείεται να βρεθούν αρκετοί «νηφάλιοι» Έλληνες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές και διανοούμενοι, οι οποίοι στο πλαίσιο των δεδομένων συσχετισμών, θα επιχειρηματολογούν υπέρ αυτής της εξέλιξης ως της μόνης «λογικής», «δίκαιης», «σύγχρονης» ή απλώς ως της μόνης «διαθέσιμης» (τότε πια...) λύσης. Σκοπός του παρόντος πονήματος είναι να συνεισφέρει στην έγκαιρη αφύπνιση συνειδήσεων ώστε αυτό να μην συμβεί.»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Α. Λαυρέντζου, Η Θράκη στο μεταίχμιο, (Εκδόσεις Πραγματεία), σελ. 128-129, Ενότητα ΙΙ.2.2 "Οι επερχόμενες εξελίξεις"