Σε φετίχ των τελευταίων (πολλών) μηνών έχει αναδειχτεί το
θέμα της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση. Πρόκειται βεβαίως για ένα δευτερεύον
πρόβλημα του οποίου η λύση ήταν εξ αρχής αυτονόητη. Παρ’ όλα αυτά εμφανίστηκε ως
μείζον ζήτημα στο οποίο η ελληνική πλευρά έδωσε σθεναρό αγώνα. Το ζήτημα αυτό,
επειδή ακριβώς είναι μια προφανής περίπτωση, μας βοηθάει να βγάλουμε ορισμένα
συμπεράσματα:
1. Δείχνει
την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, η οποία έχει χάσει
τόσο μεγάλο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, ώστε να μην μπορεί πια να πάρει ούτε
και την πιο απλή οικονομική απόφαση χωρίς τη συγκατάθεση των δανειστών. Εύλογα
λοιπόν θα αναρωτηθεί κανείς: τί αποφάσεις μπορεί να πάρει πια μια ελληνική
κυβέρνηση για άλλα ζητήματα, απείρως σοβαρότερα από το ΦΠΑ; Ούτε λίγο ούτε πολύ
το «ΦΠΑ της εστίασης» είναι μια απόδειξη της εθνικής κατάπτωσης. Για αυτό και
το πολιτικό σύστημα, αν είχε μια ελάχιστη αίσθηση του μέτρου, θα έπρεπε να μην το
είχε προβάλει ως δείγμα των σκληρών διαπραγματεύσεων που διεξάγει με την
τρόικα. Θα ήταν καλύτερα να το έχει διαπραγματευτεί με χαμηλούς τόνους, διότι
αν μη τί αλλο, δείχνει την κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα με την
αδυναμία του να προβάλει εξ αρχής ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
2. Δείχνει
τον τρόπο ή τα κριτήρια με τα οποία έχει καταρτισθεί το «εφαρμοζόμενο» μνημόνιο
από τους ξένους. Με πλήρη αδιαφορία προς τα πραγματικά δεδομένα και προς τις
ανάγκες της χώρας, αλλά και με περισσή αλλαζονία τεχνοκρατών που απευθύνται σε
τριτοκοσμική χώρα ανέβασαν όποια φορολογία τους φάνηκε πρόσφορη, χωρίς καν να
αναλογίζονται αν ένα τέτοιο μέτρο θα είχε τελικά το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εδώ
βέβαια θα πρέπει κανείς να επισημάνει και τις προφανείς αντιφάσεις: Πώς γίνεται
η τρόικα να ζητά μείωση μισθών για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την ίδια
στιγμή να «πριονίζει» την ανταγωνιστικότητα του κύριου εξαγώγιμου προϊόντος της
χώρας που είναι οι υπηρεσίες τουρισμού; Κάποιος, κάποτε θα πρέπει να μας το
απαντήσει αυτό...
3. Δείχνει
με πόση περιφρόνηση οι τεχνοκράτες της τρόικας αντιμετωπίζουν την ελληνική
κυβέρνηση, αλλά και τον ελληνικό λαό γενικότερα. Ακόμη και σε ένα θέμα, στο
οποίο προφανώς σφάλλουν, εμφανίζονται ως άκαμπτα «αφεντικά», θέτοντας το δικό
τους γόητρο πάνω από το γόητρο ενός κυρίαρχου κράτους και πάνω από το φιλότιμο
του ελληνικού λαού. Με αυτή την εμμονή τους,
δεν διστάζουν να φθείρουν ακόμη και την παρούσα κυβέρνηση, η οποία
καταφανώς είναι η τελευταία πολιτική εφεδρεία του μνημονιακού στρατοπέδου. Αυτό
το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί αν δεν είναι δείγμα ανευθυνότητας,
είναι δείγμα του πόσο άνετα αισθάνεται η τρόικα από την πλήρη απουσία
αντιδράσεων σε κοινωνικό επίπεδο για την εφαρμογή του μνημονίου. Όλοι καταλαβαίνουν
ότι η τρόικα θα έδειχνε πολύ μεγαλύτερη ευελιξία, αν καθημερινά η ελληνικές
πόλεις δονούνταν από λαϊκές αντιδράσεις... Από αυτό μπορεί κανείς να συμπεράνει
ποιές είναι και οι ευθύνες του ελληνικού λαού, αλλά και των λεγόμενων
«αντιμνημονιακών» κομμάτων.
Θα πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι το ΦΠΑ της εστίασης δεν
είναι το μόνο δείγμα οικονομικού ανορθολογισμού που υπάρχει στις «εμμονές» της
τρόικας. Την ίδια στιγμή είναι κοινό μυστικό ότι οι κάτοικοι των παραμεθόριων
περιοχών της Ελλάδας, προκείμενου να αποφύγουν τη βαριά φορολογία σε είδη
βασικής κατανάλωσης προτιμούν να τα προμηθεύονται από τις γειτονικές χώρες
(Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία). Ενδεικτικά αναφέρω ότι σε πρόσφατη συζήτηση που
είχα με φίλο από τη Θράκη, στην ευαίσθητη περιοχή του βόρειου Έβρου
(Διδυμότειχο, Ορεστιάδα και γύρω περιοχές) τα Σάββατα μεγάλο μέρος του
πληθυσμού περνάει στην κοντινή Ανδριανούπολη (τουρκ. Edirne
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς βαθιές οικονομικές γνώσεις για να
καταλάβει ότι η βαριά φορολογία στη μεθόριο μόνο ζημιά κάνει στην Ελλάδα. Όχι
μόνο πλήττει εθνικά ευαίσθητες περιοχές οι οποίες τις τελευταίες δεκαετίες
έχουν ερημώσει, αλλά και μειώνει τελικά τα δημόσια έσοδα. Οι μόνοι που φαίνεται
να ωφελούνται από αυτή την κατάσταση είναι οι γειτονικές χώρες, των οποίων τα
εμπορικά καταστήματα θησαυρίζουν και τα δημόσια ταμεία γεμίζουν με ελληνικά
χρήματα... Εδώ και τώρα λοιπόν πρέπει να αποφασιστεί η μείωση της φορολογίας
(βενζίνης, ΦΠΑ κλπ) σε μια ζώνη 30 χιλιομέτρων από τα σύνορα, η οποία όχι μόνο
δεν θα μειώσει, αλλά θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα, αφού θα ανακτήσει φόρους που
τώρα τους εισπράττουν άλλοι...
Δημοσιεύτηκε στο www.Opinion24.gr στις 12.07.2013 Δείτε το εδώ