Τα ορφανά αυτών που ηττήθηκαν το 1990...

Ως φιλεύθερος αστός εκσυγχρονιστής που όμως επιδιώκει τον εκσυγχρονισμό μέσα από την εθνική του παράδοση, αποκυρήττω τον ναζισμό, ο οποίος αποτέλεσε τερατογένεση του εθνικισμού και του σοσιαλισμού.

Με την ίδια λογική όμως αποκυρήττω και τον κομμουνισμό, ο οποίος υπό το ιδεολόγημα της διεθνοποίησης της προλεταριακής επανάστασης λειτούργησε ως όχημα της ιμπεριαλιστικής εξάπλωσης της ΕΣΣΔ.


Υπενθυμίζω ότι ο Β΄ΠΠ ξεκινήσε με τη δράση δύο αναθεωρητικών δυνάμεων: της Γερμανίας και της ΕΣΣΔ, η οποία μέχρι το 1941 διαμέλησε την Πολωνία από κοινού με τη Γερμανία, είχε επιτεθεί στην Φινλανδία, είχε καταλάβει τις τρείς Βαλτικές χώρες και απέσπασε από τη Ρουμανία τη Βεσσαραβία. Ας μην ξεχνάμε ότι η συγγένεια των δύο καθεστών εκφράστηκε και με το σοβιετογερμανικό σύμφωνο φιλίας Ρίμπεντροφ-Μολότωφ το όποιο ίσχυσε έως τον Ιούνιο του 1941.

Όλα αυτά βεβαίως τα έκανε ένα καθεστώς όπως το σταλινικό, το οποίο ανταγωνίζεται ή και ξεπερνά σε φρικαλεότητα ακόμη και το χιτλερικό. Ας υπενθυμίσουμε: τις δίκες της Μόσχας, τη γενοκτονία δια λοιμού των Ουκρανών στη δεκαετία του 1920, την εκκαθάριση εκατομμυρίων πολιτικών αντιπάλων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, την εκτέλεση όλων των ανώτατων αξιωματικών του σοβιετικού στρατού, κλπ. Ακόμη και με τη λήξη του Β΄ΠΠ οι σοβιετικές αρχές δεν δίστασαν να φυλακίσουν και να εκτοπίσουν τα εκατομμύρια αιχμαλώτων σοβιετικών στρατιωτών που επέστρεψαν, με τη λογική ότι είχαν εκτεθεί σε εχθρική για τον σοσιαλισμό προπαγάνδα.

Σε όλα αυτά ας μην ξεχνάμε εγκλήματα του σοβιετικού καθεστώτος, όπως π.χ. η μαζική δολοφονία όλων των εξεχουσών προσωπικοτήτων της Πολωνίας στο περίφημο «Δάσος του Κατύν», το οποίο η κομμουνιστική προπαγάνδα το χρεώνει στους Γερμανούς, αλλά οι Πολωνοί ως πλέον αρμόδιοι ξέρουν πολύ καλά ποιοί το έκαναν στις εκδηλώσεις που κάνουν κάθε χρόνο.

Στο παραπάνω πλαίσιο μάλλον και το ΚΚΕ πρέπει να αποκλείεται του δημόσιου δημοκρατικού διαλόγου, όχι μόνο διότι ο διακυρηγμένος πολιτικός του στόχος παραμένει η ανατροπή της αστικής δημοκρατίας αλλά και γιατί ουδέποτε αποκύρηξε επίσημα τον σταλινισμό. Ας μη μιλήσουμε βέβαια και για την αντίσταση που έκανε το ένοπλο τμήμα του κατά των «ηττημένων του 1945». Όπως και το ΚΚΓαλλίας, το ΚΚΕ ξεκίνησε αντίσταση μόνο μετά τον Ιούνιο του 1941, όταν οι «φίλοι τους» Γερμανοί επιτέθηκαν κατά της ΕΣΣΔ, καταπατώντας το έως τότε ισχύον Σύμφωνο Ρίμπεντροφ-Μολότωφ. Ακόμη και τότε όμως κύριος στόχος της αντίστασής τους δεν ήταν οι Γερμανοί, αλλά η δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την κατάκτηση της εξουσίας μετά την αποχώρησή τους. Π.χ. επιτέθηκαν στις εθνικές ανταρτικές ομάδες όπως το 5/42 σύνταγμα ευζώνων του Ψαρρού, έκαναν επιθέσεις κατά των Γερμανών κοντά σε χωριά που δεν έλεγχαν πολιτικά για να προκαλέσουν αντίποινα, κ.λπ. Επίσης, είναι αυτοί οι ίδιοι που υπέθαλψαν τις αξιώσεις του Τίτο για σλαβική Μακεδονία και που εν τέλει έβγαλαν και τον αρχηγό τους προδότη. Είναι τα ορφανά αυτών που ηττήθηκαν το 1990... Το ορφανά ενός τέρατος που «ξυπλήθηκε» μέσα από την αντιπαράθεσή του με το τέρας του ναζισμού το οποίο όμως δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά το alter ego του...