Διαβάζοντας το βιβλίο του Mark Mazower "Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου" βρήκα μια αναφορά του Βρετανού πρεσβευτή στην Ελλάδα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Έχει ενδιαφέρον, γιατί αν και γράφτηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1940, παραμένει ακόμη και μετά την χρεοκοπία του 2010, εκπληκτικά επίκαιρο. Αυτό είναι που θα πρέπει και να μας προβληματίσει... Επίσης πρέπει να σκεφτούμε ποιός φταίει για αυτό. Οι πολιτικοί ή ο ελληνικός λαός;... Ο δρόμος της φυγής δια καταγγελίας των πολιτικών γενικώς, είναι ο πιο εύκολος και όπως φαίνεται στερείται πρακτικών αποτελεσμάτων... Διαβάστε το:"Η πολιτική ζωή της Αθήνας... τείνει να γίνει τεχνητή και να ασχολείται με τα κόμματα και με τα πολιτικά τεχνάσματα μάλλον, παρά με τα κοινωνικά προβλήματα. Ήξερα ότι άνθρωποι όπως ο Παπανδρέου, ο Σοφιανόπουλος, ο Κανελλόπουλος, ο Καφαντάρης κ.ά., ήταν ηγέτες κομμάτων, αλλά ποτέ δεν πέρασε από τον νου μου να ρωτήσω αυτούς τους κομματικούς ηγέτες τί πραγματικά υποστήριζαν, ούτε και θα περνούσε από το δικό τους μυαλό να μου δώσουν οποιαδήποτε απάντηση... Τέτοιο είναι το μεγάλο ελάττωμα της πολιτικής ζωής. Σε έναν κόσμο ο οποίος μεταβάλλεται τόσο γρήγορα και όπου η μια χώρα μετά την άλλη ζει την επιθανάτια αγωνία ενός κοινωνικού σεισμού, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αγρόν αγοράζει. Είναι αδύνατον να συνεχιστεί αυτό. Αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να αλλάξει ριζικά."
Rex Leeper, When Greek meet Greek, Λονδίνο 1950, σ. 212-213.