Με αφορμή την εξέγερση μεταναστών στη Μόρια της Λέσβου
παραθέτουμε το ακόλουθο και πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο
«Σιωπηρή Άλωση» του Αναστάσιου Λαυρέντζου, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από
τις Εκδόσεις Πραγματεία:
«Τα παραπάνω φαινόμενα, τα οποία πολύ επιγραμματικά
σημειώσαμε, συνιστούν τις ορατές εκδηλώσεις μιας διεργασίας εσωτερικής
συρρίκνωσης. Δηλαδή, τα σύνορα μπορεί ακόμη να παραμένουν στη θέση τους – αν
και πολύ πιο διαπερατά από πριν – αλλά στο εσωτερικό τους ο ρόλος και ο έλεγχος
που ασκεί το κράτος συρρικνώνονται. Παράλληλα, ο γηγενής πληθυσμός κατά μια
έννοια εκτοπίζεται και σταδιακά αντικαθίσταται από τους «νεοφερμένους». Υπό μια
ευρεία οπτική, τα φαινόμενα που επισημαίνουμε αποτελούν την τρέχουσα φάση στη
μακρά πορεία συρρίκνωσης του ελληνικού έθνους, το οποίο αφού τον προηγούμενο
αιώνα εξαλείφθηκε εκτός των ελλαδικών συνόρων, σήμερα πλέον υποχωρεί και
απειλείται στο εσωτερικό τους.
Αντίστοιχα, όλα αυτά αποτυπώνουν και τη
διαχρονική αδυναμία του ελληνικού κράτους, το οποίο ενώ στο παρελθόν στάθηκε
ανήμπορο να υπερασπιστεί τον ελληνισμό εκτός των συνόρων του, εσχάτως
αποδεικνύεται ανίκανο να τον υπερασπιστεί ακόμη και εντός της επικράτειάς του.
Αυτό όμως που είναι πολύ πιο ανησυχητικό, είναι ότι αν το ελληνικό κράτος δεν
μπορεί να διαχειριστεί τα προφανή και τα τρέχοντα, τότε πιθανότατα δεν θα είναι
σε θέση να αντιληφθεί, και αργότερα να αντιμετωπίσει, τις ευρύτερες εξελίξεις που δυνητικά δρομολογεί η συσσώρευση δεκάδων ή και
εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων στις ελληνικές πόλεις.
Σε μια εποχή που η
ραγδαία οικονομική εξασθένηση της Ελλάδας ανοίγει την όρεξη σε γείτονες και μη,
ώστε πλέον ακραίοι τουρκικοί κύκλοι να φτάνουν στο σημείο να εγείρουν θέματα
τουρκικών μειονοτήτων στην Κω και στη Ρόδο, και ενώ υποβόσκει ένα σοβαρό μειονοτικό
ζήτημα στη Θράκη, η συνεχής εισροή ετερόθρησκων παράνομων μεταναστών στην
Ελλάδα θα έπρεπε να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ’ όψιν, όχι τόσο ως προς τη
θρησκευτική της διάσταση, όσο για τις
δυνατότητες παρέμβασης και υπογείων χειρισμών που θα μπορούσε να δώσει σε όσους
θα ήθελαν να αποσταθεροποιήσουν εσωτερικά τη χώρα.
Το εύφλεκτο υλικό ήδη
υπάρχει, και θα μπορούσε ακόμη και να αυτοαναφλεγεί από τις τριβές που
αναπόφευκτα παράγει η οικονομική ύφεση και η κοινωνική πίεση που ασκεί η
συνεχιζόμενη εισροή παράνομων μεταναστών. Όμως ακόμη και αν η ανάφλεξη αυτή δεν
συμβεί, η παγίωση της τρέχουσας κατάστασης σε λίγα χρόνια από σήμερα, και
μάλιστα υπό συσχετισμούς πολύ δυσμενέστερους από τους σημερινούς, πιθανώς θα
θέσει την Ελλάδα ενώπιον ζητημάτων μειονοτήτων, αυτή τη φορά μέσα στα αστικά της κέντρα, οι οποίες είτε αυθόρμητα
είτε (και) με εξωτερική «υποβοήθηση», είναι δυνατόν να επιχειρήσουν να
χειραφετηθούν στη βάση του κοινού θρησκευτικού τους υποβάθρου και των
αντικειμενικών διαφορών (φυλετικών, κοινωνικών, οικονομικών, γλωσσικών κ.λπ.)
που έχουν έναντι του ελληνικού πληθυσμού.
Να θυμίσουμε εδώ ότι όλες σχεδόν οι
επεμβάσεις που έλαβαν χώρα μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, έγιναν στο όνομα
των ανθρώπινων δικαιωμάτων και υπέρ καταπιεζόμενων μειονοτήτων, τις οποίες οι
ισχυροί τις επικαλούνται οποτεδήποτε η «προστασία» τους μπορεί να
χρησιμοποιηθεί ως πρόφαση για την προώθηση των συμφερόντων τους. Για όσους
αμφιβάλλουν για όλα αυτά, επειδή ακόμη απλώς δεν τα βλέπουν μπροστά τους, θα
επισημάνουμε τις επανειλημμένες τοποθετήσεις Τούρκων αξιωματούχων σχετικά με
την ανάγκη δημιουργίας μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα...»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Σιωπηρή Άλωση»,
σελ. 131-133 (Εκδόσεις Πραγματεία).