"Όσον αφορά την επανεκκίνηση της «ενταξιακής διαδικασίας» της Τουρκίας στην ΕΕ, αυτή θα πρέπει να θεωρείται καθαρά διακοσμητικού χαρακτήρα,
αφού επί της ουσίας καμία ευρωπαϊκή χώρα (και κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία) δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί ως εταίρο μια χώρα με το πληθυσμιακό μέγεθος και τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. (Θα ήταν άλλωστε τουλάχιστον αντιφατικό να επιδιώκει η ΕΕ να ελέγξει τις προσφυγικές και τις μεταναστευτικές ροές και την ίδια στιγμή να ξεκινά μια διαδικασία η οποία θα επιτρέψει στο μέλλον την ελεύθερη εγκατάσταση εκατομμυρίων Τούρκων στο εσωτερικό της...)[1]. Για να δούμε όμως τα πράγματα και από τις δύο πλευρές, ούτε και η Τουρκία επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ, αφού εκ των πραγμάτων έχει πολύ ευρύτερα ενδιαφέροντα και επί πλέον δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τις αναδιαρθρώσεις που θα απαιτούσε μια τέτοια σύζευξη. Συνεπώς, κάθε «ενταξιακή συζήτηση» μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας θα είναι πάντα μια συζήτηση περί ενός αρραβώνα που ποτέ δεν θα καταλήξει σε γάμο, αφού και οι δύο πλευρές δεν επιθυμούν τίποτε περισσότερο από μια ειδική σχέση."
[1] Ας
μην ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη μουσουλμανική ομάδα στην Ευρώπη είναι οι Τούρκοι,
οι οποίοι εγκαταστάθηκαν κυρίως στη δεκαετία του 1960 (Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία)
επιδεικνύοντας έκτοτε μια αξιοσημείωτη προσήλωση στη διατήρηση της ταυτότητάς
τους.
